Pędziwiatr Mbappe, bałkański heroizm i finał marzeń. Podsumowanie fazy pucharowej mundialu

Do końca meczu pozostawało dwadzieścia minut. Urugwaj prowadził 2:1 po dwóch golach Edinsona Cavaniego. Portugalczykom w oczy zaglądało widmo porażki i wyrzucenia z turnieju już w 1/8 finału. Snajper PSG kulał, nie był w stanie opuścić boiska o własnych siłach, wskazywał na bolącą łydkę. Wtedy podszedł do niego Ronaldo, wziął pod ramię i odprowadził za linię końcową. Eleganckie zachowanie, za które publiczność nagrodziła go brawami. Zachowanie, za które kocha się sport.

W meczu 1/8 finału przeciwko Argentynie młody Francuz zachwycił piłkarski świat. Ośmieszał Albicelestes, ogrywał jak tylko chciał, a mecz zakończył z dwoma golami. Jak na 19-latka wyczyn fenomenalny.

Ale to nie wszystko. Wywalczył też rzut karny po rajdzie, w którym osiągnął prędkość 38 km/h! To więcej niż średnia Usaina Bolta, w którym Jamajczyk pobił rekord świata na 100 m. Tak szybko jak młody gracz PSG nie biegał dotąd żaden innym piłkarz na świecie.

Odrobić dwubramkową stratę w regulaminowym czasie meczu fazy pucharowej mistrzostw świata to nie lada wyzwanie. Belgom udało się dokonać tej sztuki w spotkaniu 1/8 finału z Japonią. Czerwone Diabły przegrywały już 0:2, by z boiska zejść z wynikiem 3:2. Zostali w ten sposób dopiero drugą drużyną w historii. Pierwsi byli Portugalczycy. Oni w 1966 roku po 25 minutach ćwierćfinału przegrywali z Koreą Północną 0:3. Wtedy do pracy wziął się legendarny Eusebio (cztery gole) i skończyło się 5:3. Dwubramkową stratę odrobili też piłkarze RFN na mistrzostwach w 1970 roku w Meksyku, tyle że wygrali 3:2 nie w regulaminowym czasie, a dopiero po dogrywce.

Kultura Japończyków znana jest na całym świecie. Tamtejsi piłkarze pokazali klasę nawet po odpadnięciu z mistrzostw w dramatycznych okolicznościach. Chociaż byli załamani, to po powrocie do szatni idealnie ją wysprzątali.

Koszmar rzutów karnych zaczął się w Turynie w 1990 roku, gdy w półfinale MŚ Anglicy musieli uznać wyższość RFN. Później Trzy Lwy odpadały w ten sposób z Euro 1996 (karnego nie strzelił obecny selekcjoner Gareth Southgate), MŚ 1998, Euro 2004 i MŚ 2006. Teraz to samo widmo zajrzało im w oczy w meczu 1/8 finału przeciwko Kolumbii. W trzeciej serii David Ospina obronił strzał Jordana Hendersona, ale piłkarze z Ameryki Południowej w dwóch kolejnych seriach pomylili się i zdjęli z Anglików klątwę.

Złote Rękawice dla najlepszego bramkarza turnieju zgarnął Belg Thibault Courtois, ale równie dobrze mogły one trafić do Subaszicia. Chorwacji nie byłoby w finale, gdyby nie jego fantastyczna postawa w dwóch kolejnych seriach rzutów karnych. W 1/8 finału przeciwko Danii golkiper wybronił trzy jedenastki. W ćwierćfinale dorzucił kolejną w konkursie rozgrywanym z Rosją. Obronione cztery karne w trakcie jednego mundialu - tego dokonali wcześniej tylko Niemiec Harald Schumacher i Argentyńczyk Sergio Goycochea. Tak pracuje się na miano pogromcy karnych.

Trójkolorowi wzięli Belgię sposobem. Wynik półfinału MŚ rozstrzygnęła główka Samuela Umtitiego, obrońcy, rzecz jasna. Sukces Francji w Rosji miał wiele twarzy. Nie tylko Umtitiego, ale i Benjamina Pavarda oraz Raphaela Varane'a. Pierwszy spektakularnie trafił w 1/8 finału z Argentyną (gol turnieju?), drugi w starciu o półfinał doprowadził do rozpaczy Urugwaj.

Trzy kolejne mundialowe mecze, trzy bramki trzech różnych obrońców. Trójkolorowi 20 lat temu przeżyli to samo. Na mistrzostwach w ojczyźnie skuteczni byli Bixente Lizarazu, Laurent Blanc oraz Lillian Thuram. W obu przypadkach, wyprzedzając fakty, kończyło się złotem.

Słowem takiej drogi do finału nie przeszedł nikt. Chorwaci zapisali się w historii mistrzostw świata. W 1/8 finału rozprawili się z Danią (1:1, 3-2 w karnych), później wyeliminowali gospodarzy Rosjan (2:2, 4-3 w karnych), w półfinale zmogli Anglików (2:1, rzecz jasna, po dogrywce).

Wyczyn heroiczny, jeśli dodamy, że ekipa z Bałkanów każde pucharowe starcie zaczynała od 0:1. Trener Zlatko Dalić po ostatnim gwizdku z Wyspiarzami nie mógł się nadziwić, że żaden z jego wojowników nie chciał zejść z pola bitwy.

Chorwaccy piłkarze w starciu z Anglikami oszaleli po drugim golu, przybliżającym ich do wymarzonego finału. W 109. minucie dogrywki trafił Mario Mandżukić. Zawodnicy rzucali się na siebie jeden po drugim, zupełnie nie widząc, że tratują Yuriego Corteza, fotoreportera z Salwadoru, na co dzień pracującego dla meksykańskiego oddziału AFP.

A on, przygniatany coraz większym ciężarem, ani na moment nie spuścił palca ze spustu migawki. Jakby wiedział, że dzieją się rzeczy historyczne, że pojawiła się szansa na ujęcia, których nie będzie miał nikt inny. I pstrykał.

Nie było kalkulacji, wyczekiwania na jeden jedyny błąd rywali. Była za to walka na całego, z czego wyszło fantastyczne widowisko. Finał rosyjskiego mundialu wyłamał się z ram przyjętych dla takich meczów w ostatnich latach. W czterech pozostałych finałach w XXI wieku padło w sumie sześć goli. Czyli dokładnie tyle, ile zafundowali nam Francuzi i Chorwaci.

Autor: pqv,kz,kwoj / Źródło: sport.tvn24.pl